Zo’n 80.000 studenten studeren in Gent. Dat is zowat de gehele bevolking van een middelgrote provinciestad. Tel daar nog eens de vele mensen bij die direct of indirect voor de hogescholen en universiteiten werken en je krijgt meteen een beeld van het grote belang van de stad. De hoger onderwijs instellingen brengen uiteraard veel bij, maar zorgen ook voor veel druk op de stad. Op het niveau van de instellingen is er goed gestructureerd overleg met de stad, maar op het niveau van de verhouding tussen de universiteit en de buurt is vooral sprake van een soort nevenschikking of non-relatie. De instellingen zijn nauwelijks uitgerust om het gesprek aan te gaan. Tussen campus en buurt staat vooral een hek dat, ook als het open staat, moet duidelijk maken waar de grens ligt tussen beide werelden.

In dit traject gaan we op zoek naar handvaten voor een meer gearticuleerd verband tussen campus en stad. Kan je instituten als buren aanspreken? En welk antwoord krijg je dan terug? En wat met de relatie tussen de instelling en de vele gemeenschappen die de universiteiten en hogescholen rijk zijn: studenten, technische staf, en professoren uit allerlei domeinen en met verschillende persoonlijke achtergronden? Welke rol kunnen zij opnemen als actieve bewoners en gebruikers van de campus?

Dit traject is in volle opstart, maar bouwt voort op een reeks activiteiten die de afgelopen jaren in de schoot van de stadsacademie of door partners actief binnen de stadsacademie werden ontwikkeld. Deze initiatieven stellen stuk voor stuk de universiteiten en hogescholen voor hun verantwoordelijkheid als stedelijk actoren, met een belangrijke aanwezigheid in de stad. Wat geven ze als instellingen terug aan de stedelijke context waarin ze hun activiteiten ontplooien? Hoe verhouden de verschillende campussen zich tot de buurten waar ze deel van uitmaken? Zijn de gebruikers van die campussen goede buren? En omgekeerd, wat brengt de buurt bij aan het leven on campus?